پرتوی از تلألؤ زهرا"علیه السلام" 

        آیتی از خداست معصومه                                               لطف بی انتهاست معصومه

        جلوه ای از جمال قرآن را                                              چهره ای حق نماست معصومه

       عطر باغ محمدی دارد                                                   زاده مصطفی است معصومه

       پرتوی از تلألؤ زهرا                                                   گوهری پر بهاست معصومه

       ماه عفّت نقاب آل کسا                                                   دختر مرتضی است معصومه

       اختری در مدار شمس شموس                                          یعنی اُخت الّرضا است معصومه

       زائران! یک درِ بهشت اینجاست                                       تربتش باصفا است معصومه

       در توسل به عترت و قرآن                                              باب حاجات ماست معصومه

       از مدینه به قصد خطّه طوس                                           رهروی خسته پاست معصومه

       تا زیارت کند برادر خود                                                فکر و ذکرش دعاست معصومه

      روز و شب عاشق بیابان گرد                                          خواهری باوفاست معصومه

     یا مگر اوست زینب دگری                                             کز برادر جداست معصومه

     تا بدانی که نیمه ره جان داد                                            بنگر اکنون کجاست معصومه

    از وطن دور و از برادر دور                                          حسرتش غم فزاست معصومه

     گرچه نشکسته سینه و پهلوش                                          در دلش داغ هاست معصومه

     داغ زهرا و داغ اجدادش                                                وارث کربلاست معصومه

    هر حسینیه بیت اوست "حسان"                                        چون که صاحب عزاست معصومه

شادی و سرور ولادت

آغاز ماه ذیقعده برای امام رضا علیه السلام و دودمان نبوّت، پیام آور شادی مخصوص و پایانه یک انتظار عمیق و استثنایی است، زیرا حضرت نجمه علیه السلام فرزندی جز امام رضا نداشت، و مدت ها پس از حضرت رضا صاحب فرزندی نشد. با توجه به این که امام صادق علیه السلام به ولادت چنین بانویی، بشارت داده بود. بنابراین پس از آن که حضرت معصومه دیده به جهان گشود، آن روز برای حضرت نجمه و حضرت رضا روز شادی و سرور وصف ناپذیر و روز مهم از ایّام الله بود، چرا که دختری از آسمان ولایت و امامت، طلوع کرده بود، که قلب ها را جلا و صفا می داد و چشم ها را روشن می کرد و کانون مقدّس اهل بیت علیه السلام را گرم مینمود.

به راستی توصیف عظمت هلهله و غریو شادی از دودمان رسالت را به خاطر این که امام رضا دارای خواهری شده که سال ها قبل در خبر های غیبی به وجود او مژده داده شده بود نمی توان ترسیم کرد، چرا که فروغی از کوثر و گلی تابناک از گلشن آل محمّد چشم به جهان گشوده بود،و جهان ملکوت و معنی را صفای دیگری بخشیده بود.                                            

منبع:حضرت معصومه، محمد محمدی اشتهاردی