علت اهتمام به ولایت

اهمیت و عظمت "ولایت " را می توان از دو جهت ظاهری و باطنی بر شمرد.

جهت ظاهری:

برای آن که نزاع و تفرقه در امت اسلامی ایجاد نشود و کیان اسلام حفظ گردد و کلمه توحید وتوحید کلمه در میان مسلمانان باقی بماند، می بایست محمد صلی الله علیه و آله برای ادامه رسالت خویش جانشین تعیین کند. زیرا تنها مسئله مهمی که بعد از مرگ هر پیامبر و رهبری مشکل می آفریند، تشخیص و تعیین مقام شامخ و رفیع وصایت است. و هم چنان که دیدیم پس از رحلت نبی اکرم اختلاف ها یی که در سقیفه بنی ساعده به وجود آمد، نه درباره نماز و روزه و احکام قبله بود و نه سخن از حلال و حرام به میان آمد، بلکه فریاد ها و بانگ هایی هم چون: امیر و منکم امیر به گوش می رسید. چرا که رئاست مردم و تولیت امور باید در دست شخصی توانا و مقتدر انجام گیرد و این همان چیزی است که جز وصی و خلیفه ای که از طرف خدا مأموریت داشته باشد، نمی تواند از عهده آن بر آید.

جهت باطنی:

از آن جا که طبق روایت فریقین( عامه و خاصه)، جمیع اعمال و عبادات متوقف بر ولایت و محبت امیر المومنین علی بن ابیطالب است. اگر پیامبر فریضه ولایت را به مردم ابلاغ نمی کرد تمام اعمال امت بیهوده و لغو می شد، زیرا همان طور که گفتیم همه اعمال و عبادات متوقف بر ولایت علی علیه السلام است. لذا می بینیم پیامبر برای آن که زحماتش هدر نرود، اقدام به چنین کاری می کند. قرآن نیز ذیل آیه تبلیغ می فرماید: و ان لم تفعل فما بلغت رسالته یعنی اگر ( فریضه ولایت) را انجام ندهی ( و به مردم نرسانی ) پس چنان است که رسالت خدا را تبلیغ نکرده ای.

امام باقر علیه السلام فرمود: اساس و بنیان اسلام بر پنج پایه استوار است: نماز و زکات و روزه وحج و ولایت، و به اندازه ای که برای ولایت (علی) در روز غدیر فریاد زده شد، برای چیز دیگر اعلان نگردیده است.