گفتم ای جبرئیل مردم با علی دشمنند و این حکم را قبول نخواهند کرد و ممکن است به جاهلیت بر گردند لیکن هنگامی که به این جا رسیدم دوباره جبرئیل نازل شد و پیام الهی دیگری برایم خواند: ای رسول خدا آن چه را که پروردگارت بر تونازل کرده است ابلاغ کن و اگر انجام ندهی پس هر آینه رسالت خدا را تبلیغ نکرده ای و خداوند نگهداری تو را از مردم به عهده می گیرد.

آن گاه شروع به خواندن آن خطبه غرا کردند که جامع فصاحت و بلاغت است و مضامین بسیار عالی در آن گنجانیده شده و دلیل های تابنده ای برای اتمام حجت در آن قرار دارد و آن چه را که شرط ابلاغ است درباره علی علیه السلام فرو نگذاشته و برای تاکید بیشتر دست مبارکش را بر بازوی علی زد و او را تا حدی بلند کرد که پا های امیر المومنین به زانوی پیغمبر رسید، تا این که همه مردم آن حضرت را مشاهده کنند و اظهار نادانی ننمایند.

هنگامی که خطبه پیامبر به پایان رسید این جمعیت عظیم( زن و مرد) هجوم آورده بودند و می خواستند با امیر المومنین بیعت کنند. خلیفه ثانی در حالی که بخ بخ لک یا علی اصحبت مولای و مولی کل مومن و مومنة ( خوشا باد، آفرین: هان ای علی سرور من و سرور هر مرد و زن مومنی گردیدی) می گفت، با علی بیعت کرد.

پیامبر نماز ظهر و عصر را با هم خواند، وبیعت مردم تا شب به طول انجامید. نماز مغرب و عشاء را نیز جمع خواندند سپس هر کس به سوی مقصد خود حرکت کرد.

بر جامعه شیعه لازم است هر سال گردهمایی ای بر پا کنند و آن خطبه عظیم را بخوانند و تجدید عهد نمایند.

ابو حمزه ثمالی از حضرت باقر نقل می کند که پیامبر به امر خداوند متعال هفت نفر را به سوی خود خواند و به آنان فرمود: من شما را بدان علت طلب نمودم که شاهد باشید علی امیر المومنین است. سپس به هریک جداگانه دستور داد به علی بن ابیطالب با نام " امیر المومنین" سلام کند. ابتدا فرمود: ای ابابکر بلند شو و به علی با نام امیر المومنین سلام کن. ابو بکر گفت: آیا حکم از طرف خدا و رسولش است؟ پیامبر فرمودند: آری. ابابکر بلند شد و عرض کرد: السلام علیک یا امیر المومنین.

آن گاه پیامبر به عمر فرمود : بلند شو و به علی علیه السلام با امارتی که بر مومنین دارد سلام کن. عمر گفت: آیا این دستوری از خدا و رسول خداست؟ حضرت فرمود: آری. عمر نیز بلند شد و عرض کرد : السلام علیک یا امیر المومنین.

سپس رسول اکرم به مقداد بن اسوند کندی فرمود: بلند شو و به امارت علی بر مومنین سلام کن. مقداد عرض کرد: السلام علیک یا امیر المومنین. آن گاه پیغمبر به ابوذر فرمودند: بلند شو و به علی با نام امیر المومنین سلام کن. ابذر عرضه داشت: السلام علیک یا امیرالمومنین.

سپس پیامبر به حذیفه یمانی فرمود بلند شو و به علی به عنوان فرمانده مومنان سلام کن. حذیفه عرض کرد: السلام علیک یا امیرالمومنین.

پس از آن، پیمبر به عمار بن یاسر فرمود: بلند شو و بر علی به این که امیر المومنین است سلام کن. عمار عرضه داشت: السلام علیک یا امیر المومنین.

 بعد از آن، رسول اکرم به عبد الله بن مسعود فرمود: بلند شو و به امارت علی علیه السلام بر مومنین سلام کن. عبد الله مسعود عرض کرد: السلام علیک یا امیر المومنین .

نبی اکرم مجددا برای تاکید بیشتر فرمودند: من شما را دعوت کردم که شاهد ( قضیه غدیر) باشید و ادای شهادت را به عهده شما می گذارم.

علت اساسی این همه تاکید های زیاد درباره خلافت امیر المومنین برای این بود که منافقین فرصتی برای انکار نداشته باشند و عذری برای کسی باقی نماند.